uczucia, lifestyle, media

To, że media w Polsce są przykładem prostego chamstwa i populizmu to chyba oczywista oczywistość.

Dziś widziałem filmik, na którym tenisista Jerzy Janowicz wykrzyczał w twarz dziennikarzom to, co myślał. I ja się z nim zgadzam, mało tego, zgadzam się też z dziennikarzami.

Kiedy nasza reprezentacja w piłkę nożna wygrywa to jest "wielka wygrana" "wielkie nadzieje" "ogromny potencjał". Lecz wystarczy, że w jednym meczu dadzą dupy i wtedy w nagłówkach gazet można przeczytać o "wielkiej porażce" "haniebnej klęsce" a każdy Błaszczykowski czy Lewandowski to powinni w lidze podwórkowej grać.

Ja rozumiem oburzenie Janowicza i po części się z nim zgadzam. Lecz trzeba zrozumieć też dziennikarzy - oni mają pisać przeed wszystkim CIEKAWIE. Skoro temat głosi klęskę to lepiej rzucić w przegranych jakimś gównem niż starać się to usprawiedliwiać bo gówno gwarantuje to, że gówniana hołota będzie to czytała. I oczywiście będzie, bo większość czytelników w Polsce to debile - chyba w to nie wątpisz? Jeśli tak, to do nich należysz.

Dziennikarz pisze pod publikę i będzie pisał tak, aby publika była zadowolona. Plebs trzeba karmić.

Jak mogłem żyć wcześniej bez tej aplikacji?

Całe życie byłem człowiekiem zalatanym i kompletnie o wszystkim zapominającym.

To cecha każdego humana. Pamiętam jak kiedyś postanowiłem sobie, że zacznę zapisywać sobie w notatniku a raczej kalendarzyku ważne wydarzenia abym o nich nie zapomniał. O kalendarzyk poprosiłem rodziców. Dostałem go. Po 7 latach.

Oczywiście mogłem go kupić wcześniej sam, ale jakoś nigdy 'nie było czasu'. Na aplikację WUNDERLIST trafiłem zupełnie przypadkiem. Znalazłem ją wśród setek różnych notatników w markecie. Świetny design, bardzo łatwa obsługa [dla takiego barana jak ja żadna nie jest łatwa] oraz dobrze sprecyzowane opisy i przypominanie o danej czynności pozwoliła mi znacznie lepiej zorganizować życie. Dzięki temu wiem, że dzisiaj muszę odebrać milion złotych z banku, czy zanieść babci sok pomarańczowy. Dzięki temu wiem, że nie ma już rzeczy, które mogłyby mnie zaskoczyć. Stałem się nudnym człowiekiem.

Piszę co chcę i kiedy tylko chcę, nie oczekuję żadnej publiki, bo nie zamierzam pisać cokolwiek pod nią. W życiu jestem stateczny i poukładany lecz tutaj jestem Panem życia i śmierci. Tutaj przestrzegasz tylko moich zasad i nie masz nic do gadania. Podsumowując ten blog nie jest dla Ciebie. Nie nadajesz się, to nie Twoja wina, lecz nie zamartwiaj się. Ja też się nie nadaję.

Co ja tu robię? Skąd się tu wziąłem? Kiedy stąd odejdę?

To jest mój pierwszy wpis na tym blogu. Bardzo możliwe, że ostatni. Ludzie tworzą blogi, aby znaleźć odskocznię dla życia, aby znaleźć alternatywny świat, w którym będą mogli pokazać swoje prawdziwe 'ja'. To nie prawda. A bardziej może "półprawda". Na TYM blogu moje wpisy będą opierały się właśnie na rzeczywistym świecie, na wszystkim co mnie otacza - nad polityką, nad sportem, nad przyjaciółmi, nad nowym pryszczem pani Zosi.

Będą tutaj zawarte moje przemyślenia na różne tematy. Być może będą dla niektórych błędne, głupie.. Nie , to Wy jesteście głupi, tutaj najmądrzejszy jestem ja.

Nawet nie wiem, czy uda mi się poprawnie dodać tę notkę, zanim to się stanie, muszę napisać ile to jest dziewięć odjąć cztery..